OGŁOSZENIE PARAFIALNE !

Nasi Kochani Czytelnicy ! 

W związku z problemami osobistymi zespołu

 z 

przykrością chciałam was powiadomić

o 

ZAWIESZENIU naszego bloga

na 

CZAS NIEOKREŚLONY :(

Mam nadzieje, że zrozumiecie 

i

wytrwale będziecie czekać

na

wznowienie naszej działalności

a

tymczasem pozdrawiamy wszystkich czytelników

i

Przepraszamy was bardzo :*

Do zobaczenia wkrótce ! :)

Zespół Stray Different Angles

RozdziaŁ VII

Anabell nie miała żadnego planu na własne życie, tak na prawdę nie miała nic.
Tego dnia siedziała w szkole której okropnie nie znosiła, ponieważ zawsze uważała, że do niczego nie jest jej potrzebna. Ana jak to Ana oczywiście przespała trzy początkowe lekcje, jej stosunek do szkoły był mocno lekceważący. Aną opiekowała się tylko babcia która kompletnie nie miała siły do zbuntowanej dziewczyny. Anabell bardzo zmieniła się po śmierci swoich rodziców, przestała panować nad sobą i swoimi emocjami. Od czasu do czasu występowały u niej lepsze strony jej natury. Niestety przy wejściu do szkoły Ana natrafiła na dyrektora Pana Jonsa.
- Pani Thomson, wie pani która jest godzina ? - zapytał oburzony.
- 10, i co ? - uniosła jedną brew wpatrując się w dyrektora.
- Too, że marsz do mojego gabinetu i to migiem ! - krzyknął.
- Znów to samo... - mruknęła pod nosem.
Wizyty Any w gabinecie dyrektora były na porządku dziennym, nie raz popijała z nim herbatkę w czasie przerw szkolnych lub lekcji na które się spóźniała.
Dyrektor bardzo lubił dziewczynę, czasem traktował ją jak własną córkę, ale przede wszystkim starał się być nieco surowy.
Dziewczyna usiada na swoim stałym miejscu, czyli na przeciwko dyrektora w skórzanym, wygodnym fotelu na którym uwielbiała się obracać co bardzo irytowało dyrektora.
- Siadaj Ano. - wskazał na fotel dyrektor, lecz wcale nie musiał tego mówić, ponieważ Ana szybko rozgościła się w gabinecie dyrektora.
- Nie pokojom mnie twoje spóźnienia oraz w ostatnim tygodniu było na Ciebie 20 skarg od nauczycieli o twoim nagannym zachowaniu. Nie wiem jak do Ciebie mówić Ano. Wiesz dobrze, że twoja babcia ma chore serce i nie możesz jej denerwować. Dlatego nie będę jej wzywał do szkoły, ale za to wezwę Twoją ciotkę Isabell.
- Ciotkę Isabell ?! - zerwała się z fotela.
Ciotka Isabell była siostrą  matki Any, była zaledwie po 30 i mimo, że mogłoby się wydawać, że jest wyluzowaną osobą to była całkiem surowa, gdyby nie to, że babcia wzięła dziewczynę pod swoje skrzydła to ciotka dawno wysłała by ją do szkoły z internatem.
- Przykro mi Ano, a teraz wracaj na lekcje, już masz wystarczająco kłopotów. - dyrektor wskazał na drzwi, a Ana po raz pierwszy posłusznie opuściła jego gabinet.
Wychodząc z gabinetu napatoczyła się na znaną jej dobrze osobę.
- Nie, tylko nie ty znowu.... śledzisz mnie czy co ? - wywróciła oczami.
Przed nią znalazł się uśmiechnięty Damon.


Dzisiaj pisała dla was Lena :)
Mam nadzieję, że się podoba :)
Czekam na opinie w komentarzach ! :P

Rozdział XVIII

- Elena . Jestem przewodniczącą tej o to szkoły -odpowiedziała swobodnie brunetka 

- Ach tak . Czy każdego nowego tak napadasz i uprzykrzasz jeszcze bardziej pierwszy dzień szkoły!?- rzekła opryskliwie dziewczyna 

- Oj! masz charakterek nie ma co .Wybacz za to wcześniej po prostu uważałam że moim obowiązkiem jest ostrzec nową przed szkolnym łamaczem serc. Noo ale widzę że twarda z ciebie sztuka i że się mu z pewnością nie dasz . - powiedziała Elena z uśmiechem na twarzy .

- Ja też przepraszam stres i nerwy dosłownie mnie pożerają. A tak wogóle jestem Jasmine dla przyjaciół  Jas. - odpowiedziała życzliwie dziewczyna i się uśmiechnęła 

-Masz szczęście  ja nie potrafię się długo gniewać . Trzymaj zaproszenie na dyskoteke w klubie ,,Night " najlepszy klub w okolicy . Będą wszyscy ze szkoły i z poza niej . Musisz wpaść. -  powiedziała Elena po czym podała jej granatową  koperte na której widniał napis ,,Night Club z nami każdy wieczór jest magiczny "

-  Ojej dziękuję bardzo no to do zobaczenia później . Ja zmywam się na lekcje , bo nie chcę się spóżnić Pa Eleno. - krzyknęła Jas i pobiegła w stronę klasy.

* Paręnaście minut później *

-  O Boże gdzie ta klasa , obleciałam już chyba wszystkie piętra. Czemu tu nie ma windy?! - mówiła dysząc sama do siebie dziewczyna .

Odwróciła głowę w prawo i dostrzegła jej zbawienie klasę nr. 255 - Tak to musi być ona . Bez zastanowienia wbiegła do klasy i zatrzymała się dopiero przy biurku nauczyciela.

- Oo mamy nasza spóżnialską. Droga klaso to o to dziewczę będzie chodziło z wami do klasy . A ty co tak się patrzysz czekasz na specjalne zaproszenie do ławki panno Wesley - zwróciła się do Jas . Zasiądzie obok Deana i bez dyskusji.

Już miała coś powiedzieć ale tylko zwiesiła głowę i ruszyła w stronę ławki. W jej głowię przewijało się tysiąc myśli na minutę . Ten dzień jest koszmarny najpierw została potrącona przez szkolnego buntownika , po czym prawie siłą wypchnięta z sekretariatu , napadnięta przez przewodniczącą szkoły , który w gruncie rzeczy okazała się miła ( hm..to chyba jedyny plus ) , do tego wszystkiego spóżniła się na swoją pierwszą lekcje z panną milusią i jeszcze tego by brakowało musi siedzieć z nim..z Deanem Winchesterem .  Siadając obok chłopaka starała się na niego nie patrzeć a w duchu modliła się  aby nic do niej nie mówił .
- Znowu się spotykamy panno Wesley . Noo powiem ci że na tobie ten mundurek wygląda o wiele lepiej niż na innych dziewczynach  . - ciągnął swobodnie chłopak , kierując swój badawczy wzrok po zawstydzonej twarzy Jas. .. - A więc tak teraz udajesz że mnie nie znasz i milczysz . Oj Jasmin nie długo to się zmieni .
Rozległ się dzwonek i wszyscy z klasy zaczeli wychodzić , nawet on podniósł się ze swojego miejsca i stanął na przeciwko niej .
-  Mam nadzieję że jednak potrafisz mówić i wkrótce się odezwiesz do mnie. A tym czasem do zobaczenia w klubie księżniczko  . - Zerknął raz jeszcze na nią , uśmiechnął się uwodzicielsko i ruszył w stronę drzwi ..A i lepiej ci w rozpuszczonych włosach krzyknął i zniknął za drzwiami .
- O boże w co ja się wpakowałam , skąd on co cholery wie ze idę do tego klubu ..Ja mu dam księżniczkę - wstała oburzona dziewczyna i wybiegła z klasy wprost do łazienki .
Obmyła twarz w zimnej wodzie i spojrzała na swoje odbicie w lustrze. Widziała tam dziewczynę taką jak inne zwykłą w szkolnym mundurku o obojętnym wyrazie twarzy , lecz to było złudzenie nie była taka jak one była inna . 

_____________________________________________________________
Hejj :D Pisała dla was Justyna jak zwykle w czwartek :) Jak się wam podobał rodział ? Liczę na komentarze każdego rodzaju te miłe i te mniej miłe równiez są mile widziane :)

Rozdział XVII

Witam w ten jakże piękny poniedziałek

Zapraszam na rozdział 17, bo takiej chwilowej przerwie ;)

-Jeeeny. Klaus puść mnie. Musze iść do księgarni.
Mineły już z dwa dni odkąd powiedzieliśmy sobie że się kochamy. A teraz Klaus trzymał mnie w swoim łóżku, w swoich ramionach.
-Nie. Możesz się spóźnić.
-Nie, Nie moge. Mam klientów.
-Nie musisz być punktualna.
- To że ty jesteś bogaty to Nie znaczy że ja mam sobie siedzieć i nic Nie robić - burknełam.
Co on sobie myślał?
-Bo użyje siły ... - zagroziłam mu z uśmieszkiem.
-Chcesz walczyć z hybrydą? - zapytał roześmiany.
-Chcesz walczyć z moim demonami?
-Zdajesz sobie sprawe że Nie tylko ty masz demony i zła stronę?
-Bleee mówisz jak Damon.
-Znasz Damona?
-Jesteś tylko 40 lat starszy ode mnie - zaśmiałam sie - a tak sobie ostatnio przypomniałam..
-Tak? - już wiedziałam że go zaciekawiłam.
-Znałam Damona wcześnie.
-Właściwie skąd wiesz że..
-Że jestem od ciebie młodsza o 40 lat?
-Noom.
-Eljiah mnie stworzył... Powiedział mi.
-COOO?! - wydawał się zszokowany.
-Taaa. A Damon mi później pomógł. Jak na ironię.
-...
-Co się stało?
-Chyba musze podziękować Eljiahowi.
-To nie będzie trudne - powiedziałam zagryzając wargę.
-A to czemu?
-Bo jest tu.

Wiem. Krótkie  :D
Czekam na kom z krytyką :*
Pozdrawiam
A-ya

Wesołych Świąt

Na własną odpowiedzialność nie bedzie dziś rozdziału. Zamiast tego chce życzyć każdemu kto to czyta spokojnych świąt w rodzinnej atmosferze. Spełnienia marzeń tych małych i tych dużych. Radości z dnia codziennego, tego żebyście zawsze mieli uśmiech na twarzy a przez życie szli z podniesioną głową. Życzę Wam osiągnięcia wszystkich Waszych celów. Aby w przyszłym roku nie stało się nic złego, a święta przyniosły mnóstwo nowych wspomnień. Życzę Wam tego abyście zawsze byli sobą. Żebyście cieszyli się tym kim jesteście i nie udawali, bo to najgorsze. Abyście nie utracili siebie.

Jeszcze raz wesołych, spokojnych świąt i szczęśliwego Nowego Roku :)

Nina ♥♥♥♥♡♡♡♡

Rozdział XVI

Lily w ostatniej minucie postanowiła iść na imprezę. Nie wiedziała dokładnie co może, a czego nie może robić. Nie umiała panować nad sobą, no ale w końcu raz się ,,żyje". Ubrała delikatną, prostą, czarną sukienkę, którą zakańczały falbany i do tego drobne czarne baletki. Było ciepło więc nie brała nic na siebie. Sukienka nie była wcale piękna, ale na dziewczynie wyglądała nieziemsko. Może dlatego, że sama Lily była piękna, w końcu była darem ciemności o nieziemskiej urodzie. Włosy delikatnie zakręciła i wyszła z domu trzaskając przy tym drzwiami. Do ostatniego momentu nie była pewna czy dobrze robi, idąc na imprezę do Stefana. Nie znała tam nikogo, a samego Stefana znała tylko z widzenia.Szła powoli drogą, patrząc na życie nocnego miasta. Ciepły wiatr delikatnie muskał jej loki, a szum drzew był dla niej kojący. Zanim się obejrzała, stała już przed rezydencją Stefana. Wątpliwości nie opuszczały jej do ostatniej sekundy. Niepewnym ruchem otworzyła furtkę i weszła na imprezę. Widziała tam zakochane pary całujące się lub przytulające w tańcu. Ona sama nigdy nie przeżyła prawdziwej miłości. Zabawa trwała w najlepsze. Nagle poczuła jak ktoś szturcha ją delikatnie.

-Hej jestem Damon. A ty ? - Zapytał delikatne ujmując jej dłoń. 

-Lily.- Powiedziała i uśmiechnęła się nieśmiało. Całe szczęście nie wyczytała przeszłości chłopaka poprzez dotknięcie. 

-Idziesz się przejść? - Zapytał śmiało i brzmiało to bardziej jak rozkaz. Dziewczynie nie podobało się zachowanie Damona,ale uległa.

-Jasne i tak tutaj nikogo nie znam. - Powiedziała i uśmiechnęła się słodko. Szli leśną dróżką z dala od ludzi i muzyki, ale Lily nie bała się. Nie wiedziała dlaczego,ale wierzyła, że może ufać Damonowi, chociaż poznała go dwadzieścia minut temu.Może to przez jej dar ?

-Więc uczysz się gdzieś? - Zapytał Damon, siadając na pniu drzewa. Dziewczyna zrobiła to samo. 

-Tutaj w pobliskiej szkole, a ty ? 

-Ja też... dziwne,że cię nie widziałem. 

-Ludzie mnie nie zauważają.Jestem taką szarą myszką. - Powiedziała uśmiechając się delikatnie. - Ale nie przeszkadza mi to. - dodała szybko.

-Dziwne... zauważyłbym cię. Jesteś piękna. -Powiedział zdecydowanie, - A poza tym emanujesz ciemną aurą.- dodał w myślach. Dziewczyna zarumieniła się. Bardzo rzadko słyszy komplementy, chociaż jest świadoma swojego wyglądu. 

-Dziękuję ty też jesteś niczego sobie. - Nie wiedziała jak się zachować w tej sytuacji. On tylko uśmiechnął się unosząc jeden kącik. Ich dłonie się spotkały, a dziewczyna zaczęła widzieć wszystko. Znowu to, nie, nie, nie ! - Pomyślała. 

-Jesteś upadłym aniołem. - Wyszeptała, przykładając dłoń do ust. Damon zdziwił się trochę. 

-A ty,czym jesteś. 

-Jestem darem ciemności. -Powiedziała rozpaczliwie. -A ty jesteś jedyną osobą która o tym wie. Do tego ściga mnie Enzo. Nie wiem czego chcę , ale wiem, że nie chcę ze mną iść na herbatkę. -Powiedziała ze łzami w oczach. - Zabierz to ode mnie. Ja wcale nie chcę być zła. Nie robię złych rzeczy. - łkała cicho. Damon przytulił ją.Uznał, że to jest dobre, nie znał tej dziewczyny, ale wiedział, że cierpi. Lily delikatnie wtuliła się w jego tors. - Nie chcę być zła.

Heej pisała dla was Naalia :D Zostaw komentarz. 

UWAGA !

W imieniu nas wszystkich chciałam przeprosić was za tak długą przerwę, ale wynikły pewne prywatne problemy i mamy pewien poślizg. Mamy nadzieje, że mimo to nie przestaniecie do nas zaglądać. Przepraszamy z całego serca. Zapraszamy od 22 Grudnia ( poniedziałek ) - wznawiamy działalność.




Pozdrawiamy :*




Zespół
Stray Different Angels.